วันนี้คิดถึงเพลงของวง XYZ ที่โด่งดังเมื่อ 20 กว่าปีก่อน (ใครจะหาว่าเราแก่ เราไม่สน ก้อคิดถึงเพลงนี้อ่ะ....)
ลองไปหาฟังตาม Youtube ได้
เหมือนเนื้อร้องขึ้นต้นของเพลง ที่นานแล้วเจ๊ไม่ได้เข้ามาอัพเดทในเฟสเลย ชีวิตนี้วุ่นวายหนอ.... โลกวุ่นวายหนอ.... ไปบวชดีก่า...
....อ่า….ไม่ดีก่า เดี๋ยวอดกินของอร่อย ๆ แบบเจ๊เห็นแก่กินอ่ะ
มีเรื่องเล่าเยอะแยะมากมายจริง ๆ ไม่รู้จะเริ่มจากเรื่องอะไรดี เรียบเรียงในหัวไม่ถูกเลย ที่สุดก็ตัดสินใจเอาเรื่องที่เกิดขึ้นปัจจุบันก่อนดีก่า ไม่งั้นจะกลายเป็นเรื่องเก่ามาเล่าตลอดเวลา
ช่วงนี้เป็นช่วงซัมเมอร์ งานประจำก็ยุ้งยุ่ง เรื่องส่วนตัวนอกเวลางานก็ยุ้งยุ่ง ทำให้ความสมดุลย์ของชีวิตหายไปจากที่มีน้อยนิดอยู่แล้ว ตอนนี้หายไปหมด ไม่รู้ทำไงดี เลยตั้งใจว่าจะลองนั่งเงียบ ๆ สักหน่อย คล้าย ๆ ทำสมาธิแต่ไม่ใช่ เพียงแค่ลองนั่งขี้เกียจหายใจทิ้งไปเรื่อย ๆ แต่ในใจวุ่นวายคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนมาถึงจุดที่ว่าเรื่องนั้นก็คิดแล้ว เรื่องนี้ก็คิดแล้ว ไม่เหลืออะไรให้คิดแล้ว เรื่องในหัวก็เริ่มวนไปเวียนมาไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ในที่สุดสมองก็หยุดคิดไปอัตโนมัติ แล้วก็บอกตัวเองว่า เอาล่ะ พร้อมแล้วที่จะไปต่อ อะไรที่มันวุ่นวายอยู่ อะไรที่ทำให้เพลียใจเหนื่อยหน่ายอยู่ อะไรที่กวนใจอยู่ มันสงบแล้ว เราไปต่อได้แล้ว แล้วร่างกายก็ตอบสนองทันที ลุกขึ้นในฉับพลัน........ลุย
ทิ้งตัวหล่นลงบนเก้าอี้อีกครั้ง เพราะ......หน้ามืดอ่ะ ลุกเร็วไป ดีนะที่เป็นเก้าอี้โซฟา ไม่ใช่เก้าอี้ไม้ ไม่งั้นเจ็บก้นแย่เลย
เจอกัน...
ป.ล. วันนี้ขอแอบไร้สาระเล็กๆ ไม่ว่ากันนะ
ป.ล. Thai Radio Canada มี Twitter กับ Instagram ให้ตามกันแล้วด้วยนะ @thairadio_ca
August 11, 2015
ลองไปหาฟังตาม Youtube ได้
เหมือนเนื้อร้องขึ้นต้นของเพลง ที่นานแล้วเจ๊ไม่ได้เข้ามาอัพเดทในเฟสเลย ชีวิตนี้วุ่นวายหนอ.... โลกวุ่นวายหนอ.... ไปบวชดีก่า...
....อ่า….ไม่ดีก่า เดี๋ยวอดกินของอร่อย ๆ แบบเจ๊เห็นแก่กินอ่ะ
มีเรื่องเล่าเยอะแยะมากมายจริง ๆ ไม่รู้จะเริ่มจากเรื่องอะไรดี เรียบเรียงในหัวไม่ถูกเลย ที่สุดก็ตัดสินใจเอาเรื่องที่เกิดขึ้นปัจจุบันก่อนดีก่า ไม่งั้นจะกลายเป็นเรื่องเก่ามาเล่าตลอดเวลา
ช่วงนี้เป็นช่วงซัมเมอร์ งานประจำก็ยุ้งยุ่ง เรื่องส่วนตัวนอกเวลางานก็ยุ้งยุ่ง ทำให้ความสมดุลย์ของชีวิตหายไปจากที่มีน้อยนิดอยู่แล้ว ตอนนี้หายไปหมด ไม่รู้ทำไงดี เลยตั้งใจว่าจะลองนั่งเงียบ ๆ สักหน่อย คล้าย ๆ ทำสมาธิแต่ไม่ใช่ เพียงแค่ลองนั่งขี้เกียจหายใจทิ้งไปเรื่อย ๆ แต่ในใจวุ่นวายคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนมาถึงจุดที่ว่าเรื่องนั้นก็คิดแล้ว เรื่องนี้ก็คิดแล้ว ไม่เหลืออะไรให้คิดแล้ว เรื่องในหัวก็เริ่มวนไปเวียนมาไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ในที่สุดสมองก็หยุดคิดไปอัตโนมัติ แล้วก็บอกตัวเองว่า เอาล่ะ พร้อมแล้วที่จะไปต่อ อะไรที่มันวุ่นวายอยู่ อะไรที่ทำให้เพลียใจเหนื่อยหน่ายอยู่ อะไรที่กวนใจอยู่ มันสงบแล้ว เราไปต่อได้แล้ว แล้วร่างกายก็ตอบสนองทันที ลุกขึ้นในฉับพลัน........ลุย
ทิ้งตัวหล่นลงบนเก้าอี้อีกครั้ง เพราะ......หน้ามืดอ่ะ ลุกเร็วไป ดีนะที่เป็นเก้าอี้โซฟา ไม่ใช่เก้าอี้ไม้ ไม่งั้นเจ็บก้นแย่เลย
เจอกัน...
ป.ล. วันนี้ขอแอบไร้สาระเล็กๆ ไม่ว่ากันนะ
ป.ล. Thai Radio Canada มี Twitter กับ Instagram ให้ตามกันแล้วด้วยนะ @thairadio_ca
August 11, 2015