สวัสดีค่ะ
หายไปนานไม่ได้มาอัพเดทข่าวคราวกันเลย เดี๋ยวจะหาว่าทิ้งกันเสียแล้ว
ก่อนอื่น ขออภัยท่านผู้ฟังด้วย เรื่องงาน "ปาร์ตี้ ติดเกาะ" ที่ต้องยกเลิกไป ตามแผนที่ตั้งใจไว้ น้องๆ ขบวนการจับฉ่ายจะจัดขึ้นในวันที่ 26 กรกฎาคมนี้ ที่ร้านปายเหมือนเดิม  แต่ปรากฎว่าเกิดปัญหาฉุกละหุกหลายประการ  ทุกคนได้ปรึกษากันแล้วจึงตัดสินใจว่าขอเลื่อนออกไปก่อน  พวกเราแกรงว่าหากท่านผู้ฟังมาร่วมงานคงไม่สนุก เพราะกิจกรรมที่เตรียมไว้บางกิจกรรมไม่สามารถดำเนินการได้  ขออภัยท่านผู้ฟังเป็นอย่างยิ่งค่ะ  กราบงามๆ ด้วยมืออูมๆ อ้วนๆ ที่อกทุกท่าน เสียดายแทนน้องๆ ขบวนการจับฉ่ายเพราะพวกเขาตั้งใจกันมากและอยากทำออกมาให้ดีที่สุด
ขอเป็นคราวหน้าละกัน จะรีบแจ้นมาแจ้งให้ทราบแต่เนิ่นๆ ว่าน้องๆ จะจัดกันอีกทีเมื่อไร  

ตอนนี้รายการ Thai Radio Canada มีอะไรหนุกๆ มาให้ทำค่ะ  ลองคลิ๊กไปที่ What do you think about us? หรือยังคะ  นั่นล่ะค่ะ  แล้วอย่าลืมฟังรายการทุกวันเสาร์ในโตรอนโต และวันอาทิตย์ในแคลการี่และแวนคูเวอร์ นะคะ..
ป.ล. ปีนี้อากาศร้อนน้อยกว่าปีที่แล้ว  แต่ก็ขอให้ระวังสุขภาพกันทุกคน Stay Hydrated  ค่ะ
P.K. Yui / 16 ก.ค. 2557

เสาร์ที่ 3 พฤษภาคม ที่ผ่านมา พวกเราชาว Thai Radio Canada หายไป ไม่ได้มาจัดรายการวิทยุ เพราะไปรวมตัวกันที่งานรวมดารา ที่น้องๆ ทีมขบวนการจับฉ่ายจัดขึ้นเพื่อหารายได้ ให้กับ Thai Radio Canada ที่ร้านปาย บนถนน Duncan ใกล้ๆ กับ ย่าน Entertainment District ของโตรอนโต

บัตรราคา $12.- รวมอาหาร  เปิดขาย 2 สัปดาห์ล่วงหน้านั้น  หมดเกลี้ยง ถูกบ่นหูชา จากแฟนๆ รายการมารู้ข่าวช้า  หาซื้อตั๋วไม่ทัน งานนี้ตั้งกฎไว้ว่าไม่มีการขายตั๋วหน้างาน ขายบัตรแค่ 130 ใบ รวมๆ อาสาสมัครกับพนักงานในร้าน ก็น่าจะประมาณ 160 คน  แต่ทำไมดูเหมือน มากกว่านั้นก็ไม่รู้นิ

งานสนุกสนานตามแบบฉบับของน้องๆ หากแฟนๆ อายุเลยเลข 4 ยังพอไหว  แต่ถ้าเลยเลข 5 ไปแล้ว คงเหนื่อยมากหน่อย  เพราะออกมาจะคุยกันไม่รู้เรื่อง เสียงแหบเสียงแห้ง หลังจากตะโกนคุยกันอยู่ในร้าน แข่งกับเสียงดนตรีเป็นเวลาหลายชั่วโมง  งานเริ่ม 4 ทุ่มครึ่ง  แต่มาโหมกระหน่ำกันราวๆ เที่ยงคืน  พอหลังตีสอง เสียงเพลงและความสนุกสนานยังไม่จาง  แต่ต้องรีบจบเลยเวลางานเลิกไปแล้ว   

แพรว มีโอกาสคุยกับเพื่อนๆ หลายคน บอกว่านานๆ จัดที ดีมากๆ เพราะทำให้มีโอกาสได้เจอกัน และผ่อนคลายในบรรยากาศแบบอยู่ในเมืองไทย อืมม....ขอคุยกับน้องทีมจับฉ่ายก่อนละกัน 

ขอบคุณ...นักดนตรี ออฟ โจ๊ก บีม โอ แดเนียล ดีเจแบงก์ 
ขอบคุณ...ร้านปาย คุณนุ้ย และคุณ Jeff 
ขอบคุณ...เบียร์สิงห์ เบียร์ไทย และคุณธิษณัย กับคุณจวน
ขอบคุณ...น้องอาสาสมัครหน่วยจัดการและกวาดล้าง ที่มาช่วยยกของ จัดของ เก็บตั๋ว เก็บขวดเบียร์ เก็บขยะ และอื่นๆ อีกมากมาย
ขอบคุณ...น้าหน่อง เฮียฮอป อาลิง ฮิโรโกะ สมาชิกทีมขบวนการจับฉ่าย ที่ช่วยทำให้งานนี้เป็นรูปเป็นร่างและเกิดขึ้นได้
"รักจุงเบย"
P.K. Yui / 5 พฤษภาคม 2557 

โดย เฮียฮ้อป

ต่อจากบทความที่แล้ว ผมขอเขียนภาคสอง คิดว่าในที่สุดแล้วจะกลายเป็นไตรภาค (มีทั้งหมดสามตอน)

มีคำถามจากเพื่อนว่า ถ้าหากว่าตัวเรามีเวลาจะทำอะไรก็ได้หนึ่งชั่วโมง พอหมดหนึ่งชั่วโมงแล้ว ชีวิตจะกลับมาอยู่ตอนเริ่มต้น สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดในหนึ่งชั่วโมงนั้นจะไม่มีผลกระทบอะไรกับโลกภายนอกหลังจากหมดเวลาหนึ่งชั่วโมงไปแล้ว แต่สิ่งที่จะเกิดอยู่แล้ว (เช่นมีรถจะชนกันโดยไม่เกี่ยวกับเราไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม) ก็จะยังเกิดขึ้นในชั่วโมงนั้น คำถามคือ เราจะทำอะไรกับหนึ่งชั่วโมงนั้น

ในโต๊ะอาหารที่ทำงานนั้นส่วนใหญ่ทุกคนก็ตอบคล้ายๆกันหมดเลย คืออยากลอง "ตาย" ดู อยากรู้ว่าพอตายแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
ผมเลยเพิ่มตัวแปรว่า ตายไม่ได้ เพราะถ้าตาย (โดยเราตั้งใจฆ่าตัวตาย) จะมีสภาวะที่เราไม่รู้ตัวไปมากกว่าหนึ่งชั่วโมง เหมือนเวลาเราเกิดอุบัติเหตุแล้วสลบไป ส่วนใหญ่จะสลบไปมากกว่าหนึ่งชั่วโมง เพราะฉะนั้น หากเลือกที่จะฆ่าตัวตาย ผลคือเราก็จะรู้สึกตัวเหมือนตอนก่อนที่จะเริ่มหนึ่งชั่วโมงนั้นทันที คราวนี้เลยเปลี่ยนคำตอบกันหมดทุกคน

เพื่อนผมคนหนึ่งบอกจะขับรถอย่างบ้าคลั่งบนถนน อยากได้ความรู้สึกแบบว่าโดนตำรวจไล่ล่า (เหมือนเล่นเกม Need for Speed หรืออะไรแบบนั้น) คนหนึ่งบอก อยากทำลายข้าวของ แบบว่าเอาของมาทุบกระตก ทุบหน้าต่าง เจอตรงไหนทุบตรงนั้น อีกคนบอก อยากจะดื่มให้เมาแอ๋ไปเลย (เพราะกลับมาหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ก็จะไม่มีผลอะไรแล้ว) แต่อีกคนก็บอกว่า อยากไปหาดาราที่ชอบแล้วออกเดทด้วย (หรือมากกว่านั้น ฮา) ได้แต่คำตอบประหลาดๆทั้งนั้น

อ่านแต่ละคำตอบแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างครับ เพื่อนผมประหลาดหรือเปล่าที่เค้าเลือกตอบอะไรแบบว่าบ้าคลั่งขนาดนี้ แต่นั่นเอง สำหรับผม ทำให้เห็นว่า การที่คนเราบอกว่า "เราจะใช้ชีวิตเหมือนกับมันเป็นวันสุดท้ายของชีวิต" เป็นอะไรที่เพ้อฝันเอามากๆ ในที่สุดแล้วเราก็คำนึงถึงอนาคตกันทั้งนั้น (ยกเว้นถ้าเรารู้แน่ๆแล้วว่าอนาคตที่มีนั้นไม่มีความหมายอะไร เหมือนคำถามในบทความนี้)

คำตอบผมที่บอกเพื่อนๆไปคือ ผมคงจะหาเงินสดมาเยอะๆแล้วเอาเงินไปซื้ออาหารที่หรูที่สุดที่ชีวิตนี้คงไม่มีปัญญากิน แล้วหนึ่งชั่วโมงนั้นคงหมดไปกับการกินแหละครับ ฮา

แล้วผมก็บอกเพื่อนไปว่า อ้อ แล้วก็ทำแบบเมาๆด้วยนะ (เหมือนที่เพื่อนคนหนึ่งทำ) เพราะพอกลับมาตอนต้นแล้วเราก็กลับมาสร่างเหมือนเดิม เหมือนดื่มแล้วเมาแต่ไม่ hangover ฮา แต่หนึ่งนาทีก่อนหมดเวลา ผมขอเลือก ลอง “ตาย” ดู อยากรู้ว่ามันจะเจ็บขนาดไหน แล้วจะรู้สึกอย่างไรเวลาตาย

คนอื่นคิดอย่างไรกันบ้างครับ อยากทำอะไรหากมีเวลาหนึ่งชั่วโมงฟรีๆ?

Welcome Spring!!! ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้วค่ะ  แต่…………….ทำไมหนาวจังอ่ะ??
อากาศปีนี้ไม่ไหวเลย  อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ปี ค.ศ.2004 ปีนี้หนาวที่สุดที่เคยพบมา  เอ...หรือว่าเราแก่แล้ว ร่างกายเลยรู้สึกหนาวง่าย???  

ตอนนี้หลายๆ คนเตรียมตัวกันแล้วสำหรับหน้าร้อนที่จะมาถึงในเร็ววัน เพราะหลังจาก Spring ก็หน้าร้อนแล้วล่ะ
หน้าร้อนมีอะไรให้ทำนอกบ้านเยอะ ไม่ต้องอุดอู้อยู่ในเสื้อหนาวบวมๆ หนาๆ อยากจะแต่งสวยก็แต่งได้อย่างจำกัด
ไม่เหมือน Spring กับหน้าร้อน  อีกทั้ง  นอกบ้านมีดอกไม้สวยๆ สดใสน่ามองมากมาย

ปกติเป็นคนชอบหน้าหนาวค่ะ ชอบมากถึงมากที่สุด  เป็นคนไม่ชอบแสงแดดจ้าๆ  ออกแดดทีไร ร้องเป็นแวมไพร์ทุกที (เสียงแวมไฟร์เป็นไงไม่รู้แต่เสียงออกมาแบบ “แว้ก แว้ก” อ่ะค่ะ) ติดมาจากเมืองไทยค่ะ อยู่เมืองไทยไม่ชอบแดด
ไม่ชอบร้อน ตอนมาอยู่แคนาดาใหม่ๆ เมื่อบอกไปว่าชอบหน้าหนาว เขาบอกว่า You pick the right country
บางคนตกใจถามย้อนว่า Are you serious?? เขาคงงงว่ายัยนี่เพี้ยน ตรูอยู่มาตั้งนาน หนาวจะตายชัก กะเหรี่ยงจริงๆ  ประมาณนั้น

ตอนนี้ พวกเราเตรียมตัวกันได้แล้ว  เดี๋ยว Spring จบ Summer ก็มา อดทนกันอีกนิดสำหรับคนที่เบื่อหน้าหนาว
ขอบอก หน้าร้อนนี้ Thai Radio Canada และทีม ขบวนการจับฉ่าย จะมีกิจกรรมมาฝากกัน ต้องติดตามกันต่อไปค่ะ
สุขสันต์รับ Spring ค่ะ / P.K. Yui / 15 เมษายน 2557

โดย เฮียฮ้อป

ขอเขียนบทความสุดยอดจับฉ่ายในขบวนการจับฉ่าย
มันเหมือนเป็นคำถามฆ่าเวลาซะมากกว่า เหมือนเป็นคำถามที่เอามาถามเพื่อนกันเวลาที่วันๆไม่มีอะไรทำ เหมือนกินข้าวแล้วก็นั่งว่างอยู่เวลาพักที่ทำงานแล้วต้องหาเรื่องคุยกับเพื่อนที่นั่งกินด้วย เหมือนคำพูดจีน (ไม่แน่ใจว่าจีนชนิดไหนแต่ไม่ใช่จีนกลางแน่ๆ น่าจะจีนแต้จิ๋ว?) ที่ว่า "เจียะป้า บ่อสื่อ" ที่แปลว่า กินข้าวอิ่มแล้ว ไม่รู้จะทำอะไร นั่นแหละครับ เลยทำให้มีบทสนทนาระหว่างผมกับเพื่อนร่วมงานขึ้นได้

คำถามแปลกๆนี้จะเริ่มมีเยอะมากมาย และคิดว่าเอามาแบ่งปันบ้างดีกว่า
(หลายคำถามติดเรท ผมจะเลือกเอาคำถามที่มันดูน่าคิดเอามาแล้วกันนะครับ)

คำถามแรกที่ผมนึกได้ว่า หากคุณสามารถเลือกที่จะย้อนเวลากลับไปในอดีต หรือ ท่องเที่ยวไปในอนาคตได้ ในช่วงเวลาร้อยปี (อย่างตอนนี้พ.ศ. 2557 หรือ ค.ศ. 2014 แล้ว จะท่องเที่ยวไปร้อยปี สองร้อยปี หรือมากกว่านั้นในระยะคูณกันกับร้อยปี จะไปในอดีตหรืออนาคต กฎคือไปแล้วต้องอยู่จนตลอดชีวิต ย้อนกลับมาในปัจจุบันไม่ได้ หรือย้อนหรือเปลี่ยนไม่ได้

คำถามประหลาดใจของเพื่อนผมแบบนี้ทำผมลำบากใจ เฮ้ย ตรูจะทำอย่างไร ด้วยความที่ผมรู้มาก่อนว่าร้อยปีที่แล้ว เกิดสงครามโลกครั้งที่ 1 ขึ้น (พ.ศ. 2457 หรือ ค.ศ. 1914) ซึ่งเอาจริงๆ ผมไม่รู้บทบาทของประเทศไทยในสมัยนั้น (ผมชอบประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกครั้งที่สองกว่ามากเพราะมันเกิดอะไรที่มนุษย์บนโลกไม่น่าทำเยอะมากจนไม่น่าเชื่อ) แต่ ถ้าเราไปในอนาคต เราจะกลายเป็นคนที่โง่ที่สุดในนั้นหรือเปล่า

แต่ขณะเดียวกัน การที่เราย้อนไปในอดีต ไม่ได้หมายความว่าเราจะมีความรู้มากพอที่จะไปบอกคนในอดีตว่าเราควรจะทำอย่างไรบ้าง อย่างมากที่ผมทำได้คือกลายเป็นนักเขียนแนว science fiction (Sci-Fi) หรือนวนิยายเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ เพื่อให้คนตื่นเต้นว่า โอ้โห ไอ้มนุษย์คนนี้มันรู้อนาคตแฮะ หรืออาจจะทำตัวเป็นหมอดูสังคมก็ได้ (ไม่ดูดวงส่วนตัวเพราะไม่รู้ชื่อประวัติคน ฮ่าๆๆๆ)
คำตอบส่วนใหญ่ของเพื่อนผมคือ กลับไปในอดีต เพราะอย่างน้อย เราก็รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น เพราะเพื่อนผมส่วนใหญ่คิดว่า มันจะกลายเป็นคนที่โง่และไม่รู้อะไรเลยถ้าหากเรากลายเป็นคนที่ไม่มีความรู้อะไรเลยคนหนึ่ง แทนที่จะ "พอรู้อะไรบ้าง" แล้วกลับไปลองดูว่าเราจะเปลี่ยนอะไรได้บ้าง

ผมก็เลือกตอบว่าไปในอดีต แต่พอถามคนไทยแล้ว พบว่า มีแต่คนที่อยากเห็นอนาคต เลยตอบว่าไปอนาคตกันซะเป็นส่วนใหญ่ (ไม่น่าแปลกใจ) แต่ผมว่า ก็น่าสนใจ ทำไมคนไทยกันเองกลับคิดว่าอยากไปในอนาคต เพียงเพื่อสนองตัณหาที่อยากรู้ว่าเค้าทำอะไรกันก่อนหน้านี้แค่นั้น หรือว่าอะไรกันแน่ (เท่าที่จำได้เพราะเค้าอยากเห็นว่าอนาคตเป็นอย่างไร แต่เค้าเลือกกันที่จะไปในร้องหรือสองร้อยปี ไม่ถึงพันปี เพราะทุกคนกลัวว่าถึงตอนนั้นแล้วอาจเกิดสงครามนิวเคลียร์ขึ้น แล้วจะอยู่ไม่ได้)
ลองคิดแล้วตอบกันมาดูก็ได้นะครับ ผมอยากรู้ว่าทุกคนคิดอย่างไร (จับฉ่ายมั้ยล่ะ!!!)

สวัสดีเจ้าค่ะ ฮิโรโกะเองนะเจ้าคะ
มาตามสัญญาที่บอกไว้ในรายการว่าจะนำหนังสือ "เรื่องท่านเล่า" ที่ฮิโรโกะได้หยิบมาเล่าให้คุณผู้ฟังกันเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (1 มีนาคม 2557) มาโพสให้ได้อ่านกัน

สำหรับหนังสือเรื่องท่านเล่าของคุณศรีวรา อิสสระ เป็นหนังสือที่เรียบเรียงการแสดงธรรมของท่านพระชยสาโร ภิกขุ ในเชิงนิทานที่อ่านง่าย เข้าใจง่าย ลอง Download มาอ่านกันได้เลยนะเจ้าคะ / รักนะ ฮิโรโกะ

สวัสดีค่ะ
ขอแสดงความยินดีกับขบวนการจับฉ่าย โดยไทยเรดิโอแคนาดา  น้องๆ ทุกคนที่มาช่วยกันล้วนได้รับคำชมมากมายว่าทำได้ดี  สนุกและมีสีสัน รวมทั้งสมาชิกใหม่ของเรา Hiroko (ฮิโรโกะ)  ผู้สร้างสรรค์เว็บไซต์ที่สวยงามให้กับ Thai Radio Canada นั่นเอง  เธอมาพร้อมกับเรื่องธรรมสนุกๆ ที่พวกเรากันเองในห้องส่งยังได้ฮากันตลอด ทั้งหน้าไมค์และหลังไมค์

เวลาน้องๆ มาจัดรายการ นอกจากจะทำให้รายการลดอายุลงหลายปีแล้ว  ยังทำให้เจ๊ใหญ่อย่างเราได้ลดอายุลงด้วย แต่ไม่รู้หน้าจะแก่ขึ้นหรือเปล่าเพราะหัวเราะมากไป 

จะว่ามีเฉพาะเรื่องฮาๆ ก็ไม่ใช่  สาระยังมีแทรกอยู่ตลอด ทั้งแบบออกนอกหน้าว่าเป็นเรื่องมีสาระ  และแบบที่แทรกซึมในมุขฮาๆ  บางคนอาจจะบอกว่าเรื่องมันเยอะไปฟังไม่ทัน  ไม่เป็นไรนะคะ สามารถมาฟังใหม่ได้ที่เว็บไซต์ของเราได้ 

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่ให้การต้อนรับพวกเราทุกคน  ติดตามฟังขบวนการจับฉ่าย โดยไทยเรดิโอแคนาดาครั้งต่อไปได้ในวันเสาร์ที่ 5 มีนาคม ค่ะ / Praew Yui

คลอดแล้วจ้า........เว็บไซต์ Thai Radio Canada ....คลอดแล้วจ้า........
กว่าที่เว็บไซต์ Thai Radio Canada จะคลอดออกมาให้ดูเล่นกันได้ ใช้เวลาหลายปี  ทั้งๆ ที่วิทยุไทยแห่งนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2541  แต่จะว่ากระไรได้เพราะในสมัยก่อนเว็บไซต์ เฟสบุ๊ค  ทวิตเตอร์ ยังไม่เกิดเลย พอสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นแล้ว เราก็ยังไม่พร้อมด้วยกำลังทรัพย์อันน้อยนิดที่แค่จ่ายค่าเช่าเวลาก็มากโขอยู่ เลยต้องรอจนพบกับผู้ใจดี มีน้ำใจมาร่วมทีมและช่วยกันเข็นอะไรใหม่ออกมากัน

ต่อจากนี้ไป Thai Radio Canada และขบวนการจับฉ่าย จะก้าวไปข้างหน้าพร้อมๆ กัน เพื่อให้ผู้ฟังทุกท่านมีความสุขและบันเทิงถ้วนหน้า  ทั้งสาระและความรู้  แถมด้วยอารมณ์ฮาๆ มันส์ๆ แอบไร้สาระเป็นบางครั้ง แล้วแต่บรรยากาศจะพาไป 

ก่อนที่เราจะก้าวต่อไป ขอหยุดคารวะ คุณประเสิรฐ ผู้ก่อตั้งวิทยุไทย ไว้ ณ ที่นี้ กับ 12 ปีเต็มๆ ที่คุณประเสิรฐทุ่มเทกำลังกาย กำลังใจ กำลังทรัพย์ส่วนตัว รวมทั้งความอดทนอย่างที่สุด แฟ้มบุคคลของ Thai Radio Canada ขอปรบมือให้ด้วยใจจริง และด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจของพวกเรา จะสามารถสานต่อให้มีวิทยุไทยในชุมชนของเราได้ต่อไป เป็นกำลังใจให้พวกเราด้วยค่ะ / P.K. Yui